Ze komen weer: dagen waarop het extra moeilijk lijkt alleen te zijn

BLOG – ‘Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren… (André Hazes). Ja, die dagen komen weer. De blaadjes zijn aan het vallen en de decemberdagen die zo gezellig moeten zijn, komen er weer aan. Dagen waarop het extra moeilijk lijkt alleen te zijn, waarin eenzaamheid meer voelbaar is. Waarin je een dierbare met wie je deze dagen graag doorbracht, extra mist.

Leef je samen met een partner of heb je ’n gezin, dan hebben de feestdagen min of meer vanzelf een invulling. Maar ben je alleen, dan voelen deze dagen vaak als iets waar je doorheen moet zien te komen. Velen hebben fijne familie of vrienden die het vanzelfsprekend vinden dat je bij hen aanschuift. Maar heb je die niet, wat doe je dan: word je nog gevraagd; of ga je zelf initiatief nemen en durf je dan ‘nee’ te horen te krijgen? Pijnlijk als er ‘geen plaats voor jou is in de herberg’. Dus vermijd je dit misschien het liefst.

Levenslang geluk en trouw, het zijn uitzonderingen

Ieders levensweg is uniek en daarom ook een weg die je in essentie alleen gaat. Het is mooi als er fases zijn waarin je samen kunt oplopen met familie, vrienden, geliefden, collega’s. Het is weinigen gegeven bijna een heel leven samen te zijn met een liefdespartner. Die verhalen lees je soms in de bladen, over levenslang geluk en trouw. Maar het zijn de uitzonderingen; de meesten van ons maken ingrijpende verliezen mee op onze levensweg. En dat kan hevige gevoelens van eenzaamheid veroorzaken. Je valt uit de groep waartoe je een tijdlang behoorde: bijvoorbeeld uit de groep collega’s van het werk dat je deed, uit een groep van echtparen die nog wel bij elkaar zijn, uit een fijne buurt waar je woonde.

Ik ervoer het toen ik mijn moeder op 12-jarige leeftijd verloor: ik hoorde niet meer bij de groep kinderen die in een (in mijn ogen) normaal gezin opgroeiden. Ik was een uitzondering (wat ik absoluut niet wilde zijn) en ik voelde me in één klap een stuk ouder. Mijn vader raakte ik kwijt omdat hij een nieuwe relatie begon. Mijn thuis veranderde, was niet meer zo’n veilige basis. Ik had het gevoel op mezelf teruggeworpen te zijn.

Rouw vraagt om aanpassingen

Een ingrijpend verlies brengt veranderingen, ook in wie je dacht te zijn. Door de rouw die in je leven komt, wordt er een beroep gedaan op een ander deel van jouzelf; je moet omgaan met de emoties die het oproept, het vraagt vaak aanpassingen in praktische zin waardoor andere kwaliteiten en vaardigheden gevraagd worden. Bijvoorbeeld: als je altijd een beetje ‘mee kon liften’ met een partner die jou meenam in het sociale netwerk dat jullie opgebouwd hadden, moet je dat nu meer zelf gaan ontwikkelen. Dat kan lastig zijn.

De enige relatie die blijvend is, is die met jezelf. Het is zeker waardevol daar goed in te investeren, te zorgen dat je het goed hebt met jezelf. Daarnaast kunnen het hebben van waardevolle relaties met anderen en van werk dat je als zinvol ervaart, natuurlijk enorm bijdragen aan een goed gevoel over je leven.

Maar het begint bij jezelf. Je kunt alleen zijn, met jezelf zijn, zonder je eenzaam te voelen. Het goed hebben met jezelf, vraagt om door gevoelens van rouw, van eenzaamheid heen te durven gaan. Daar heb je soms even hulp bij nodig. Niet te vluchten voor deze gevoelens, maar ze te doorleven, te voelen dat je dit kunt hebben, contact maken met jouw innerlijke kracht, diep van binnen. Daar heb je soms even hulp bij nodig. Je kunt ook jezelf daarin steunen. Hulpbronnen die je voor jezelf aan kunt boren, kunnen bijvoorbeeld zijn:

  • Luisteren naar een fijn stuk muziek (over muziek en rouw heb ik een tijdje geleden geschreven, zie https://50plusinfriesland.nl/muziek-als-je-verdriet-hebt/); en misschien dansen op een lekker nummer
  • Een fijn boek lezen dat troost, herkenning, verdieping biedt
  • Een mooie film kijken of een inspirerend filmpje via YouTube
  • Tekenen of schilderen, als je daarvan houdt; bijvoorbeeld een mandala kleuren
  • De natuur opzoeken, een wandeling maken
  • Een yoga- of (geleide) meditatie-oefening doen
  • Je lievelingsgerecht voor jezelf bereiden
  • Schrijven, in een dagboek of bijvoorbeeld een troostbrief aan jouw eenzame zelf
  • Iemand opzoeken die jóu nodig heeft
  • Etc.

Zoek iets dat passend is voor jou als steun om bij jezelf te zijn met alles wat er is, de tranen te laten vloeien als dat nodig is, boosheid te voelen om zo ook weer in verbinding met jouw krachtige ik te komen. Van daaruit kun je vrijer in contact met een ander gaan, zodat die ander jouw gevoel van leegte, van eenzaamheid niet op hoeft te lossen. Dat maakt een relatie met een ander boeiender.

Thuiskomen bij jezelf. Een gedicht hierover van Hans Bouma

“Je telkens weer terugtrekken. Om op adem te komen. Om aan tafel te schuiven. Eigenhandig het brood te breken, het licht te schenken. Om weer samen te vallen met jezelf.

Je hebt het zo nodig: de warmte van de binnenwereld. Ergens moet je toch onder dak zijn. Moet je thuiskomen in je naam. Moet je je kunnen buigen over de partituur van je ziel.

Je terugtrekken. Om jezelf niet te verliezen. Om herkenbaar, vindbaar te blijven. Mens met een naam, mens met een gezicht.”

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top