Of ze er nu de nationale treiteraar zoals Ismail Ilgün of jeugdheld net als Enzo Knol mee worden, vloggen is vooral iets voor jongeren, toch? Helemaal fout, blijkt op de eerste vlogcursus voor 50-plussers.
Een kwartiertje zijn ze onderweg, de deelnemers aan de eerste cursus ‘Vloggen voor 50-plussers’ en dan gebeurt het, linksachter in het zaaltje. Als een periscoop van een onderzeeër torent een selfiestick met een mobieltje boven de cursisten uit. Tussen de pakweg 50 deelnemers aan de bijeenkomst op het Hilversumse Mediapark zit één man, Peter Mader (64), die al naar hartenlust vlogt. Juist hier, juist nu.
Om hem heen is de aandacht voor de sprekers weg. Iedereen kijkt nieuwsgierig en een tikkeltje angstvallig naar hem en zijn apparatuur. ,,Ik denk dat ik de enige vloggende zestiger in Nederland ben”, grinnikt hij na de bijeenkomst, bij een sigaretje. ,,Maar ik denk wel dat er meer gaan volgen. Het is juist iets voor ouderen, omdat ze al veel hebben meegemaakt in het leven en daar mooi over kunnen vertellen. En bovendien: het houdt je jong. Dit is toch veel leuker dan wachten tot er weer een maand voorbij is?”
Leeftijd
,,Vloggen is ideaal voor mensen die niet zo goed kunnen schrijven maar wel een verhaal over willen brengen”, constateert Joost Timp, cursusleider en schrijver van een boek voor 50-plussers die willen vloggen. ,,Neem dat van 50-plussers nu alsjeblieft niet te letterlijk”, zegt de 60-jarige zoon van Mies Bouwman en Leen Timp. ,,Die titel heb ik vooral gekozen omdat ik dacht dat seniorenomroep MAX het boek dan uit zou geven, maar dat liep net even anders. Eigenlijk wil ik iedereen boven de 30 aansporen om te vloggen. Want bij die leeftijd stokt het al. Vloggen is nu nog echt iets van de jongeren.”
Of ze nu Enzo Knol heten en een jeugdidool worden door niets-aan-de-hand-filmpjes over hun eigen leven. Of Ismail Ilgün, alias de Treitervlogger, wiens van-alles-aan-de-hand-filmpjes uit de Zaanse achterstandswijk Poelenburg vorig jaar dagenlang het nieuws beheersten. Een deel van de cursisten is op deze winterse zondagmorgen naar Hilversum geglibberd om te ontdekken wat die vlogs, waar ze op het journaal en van hun (klein)kinderen toch zo veel over horen, nu eigenlijk zijn. Er zitten oud-televisiemakers bij, zoals Mader (‘ik was verslaggever/regisseur bij Endemol, maar werd er bij een reorganisatie uitgeflikkerd’) en ondernemers.
Vlog verkopen
Monique Derks uit Nijmegen maakt beelden van overleden mensen en doodgeboren kindjes voor de nabestaanden. Een handafdruk, het gezicht, een oor, een zwangere buik; in gips, brons, was, verzin het maar. ,,Heel intiem en het is ook heel dankbaar werk. Maar van veel mensen hoor ik dat het nauwelijks bekend is. Ik tast af of ik met vlogs aan mijn bekendheid kan werken. En ik geloof dat het antwoord ja is.’’
Het is zelfs één van de tips van Timp (60), die het spoor van zijn ouders volgde naar de televisiewereld en tegenwoordig als consultant werkt voor producenten: verkoop iets met je vlog. Net als: probeer niet de taal van de jongeren te spreken, dat lukt je toch niet. Als je toch iets met een andere taal wilt doen, vlog dan in het Engels, voor een veel groter bereik. En: je hoeft echt niet per se naar buiten, als je ook binnen goed kunt vertellen over een onderwerp waar je echt verstand van hebt. Kijkers die oprecht geïnteresseerd zijn in dat onderwerp weten je dan echt wel te vinden.
Peter Mader, kenner van de Beatles, knikt instemmend. ,,Mijn meeste vlogs worden een keer of 600 bekeken. Maar als ik een vlog maak waarin ik uitleg hoe de Beatles aan hun naam zijn gekomen, of hoe de Bee Gees hen inspireerden bij het maken van ‘Back in the U.S.S.R.’ dan heb ik opeens duizenden kijkers.’’ Zijn sigaret is op, z’n pretogen gaan aan: ,,En dat is echt geweldig. Dat maakt je in één klap jonger.’’
Bron:AD.nl
