Strandjutten: ‘heerlijk, zon, zee, wind, het ultieme gevoel van vrijheid’

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week vertelde ze over het verlangen naar Nederlands eten.

Foto: Jeanette en haar zoon in Mexico

Strandjutten: ‘heerlijk, zon, zee, wind, het ultieme gevoel van vrijheid’

Het zeewier seizoen loopt ten einde en de stranden zijn op veel dagen weer prachtig schoon. En dat is lekker wandelen. Soms wel 10 kilometer. Het is een van de fijnste dingen in mijn leven. Ik wandel helemaal van Costa Esmeralda naar het einde van Playacar en dan via een pitstop in een restaurantje over de weg terug naar mijn huis. Het lauwe water van de Caribische Zee die om mijn enkels spoelt, de pelikanen die naar vis duiken, de Frigat vogels die op de wind zweven en bijna prehistorische schaduwen werpen op het strand door hun vorm. Een enkele gier die in een dode vis pikt.

Foto: gier 

Raar ei-achtig ding

Ik loop altijd te strandjutten, schelpen zoeken, drijfhout. In Mexico ligt er niet veel op het strand. In de Filipijnen vond ik de mooiste schelpen en prachtigste stukken drijfhout. Helaas was er ook heel veel vuilnis. Als ik iets geleerd heb is dat de stranden die je op Google Maps ziet en in Google Images, niet altijd zijn zoals je ze echt ziet, afhankelijk van wind en tij spoelt er van alles aan en dat is niet altijd fraai.

Vooral in de Filipijnen niet. Ik heb menig vakantieganger daar verdwaasd zien kijken naar de smerige bende op het eens zo witte strand. Maar in Mexico zijn de stranden, afgezien van het zeewier probleem in de regentijd, schoon. Je vind niet eens sigarettenpeukjes. Mensen ruimen hier op en er spoelt weinig aan vanuit zee. Ik vind vandaag van alles, zoals een raar ei-achtig ding. Als ik het thuis Google kom ik uit op een ei-zak van zeeslakken. Maar of dat is wat ik heb gezien? Wie het weet mag het zeggen.

Snotterig ziltig hapje

Ook vond ik een zee-egel. Deze leefde nog en ik heb hem met mijn slipper teruggegooid in zee. Sommigen hebben heel lange stekels. Je moet je niet prikken aan zo’n ding, de stekels zijn giftig. Bovendien zijn ze zo sterk dat ze dwars door je voet heengaan en dan pas afbreken. Deze heeft kleine stekels. Geen idee of deze ook giftig is. In de Filipijnen dook mijn vriend ze regelmatig op om te eten, zo rauw op het strand, een beetje een snotterig ziltig hapje wat aan mij niet echt besteed was. Hij brak ze open met een steen. Soms vind je een dode, leeg, hol, gebleekt exemplaar door de zon, die hebben de meest fantastische patronen op hun fragiele schelp. Die spaarde ik wel, in de Filipijnen vond ik die heel vaak.

Foto: de zee-egel

Zon op mijn bol

De wind is gedraaid naar het noorden en het regenseizoen is bijna voorbij. Hierna schijnt het een maand of twee drie kouder te worden. En met kouder bedoelen ze dan dat de temperatuur van 38 graden naar 30 gaat. Ik kan niet wachten, want het is zo warm. Vooral in de stad is het verstikkend. Op het strand is het heerlijk, wind, zon op mijn bol, en mijn neus verbrand, mijn korte broek wordt nat van het hoog opspattend water. Ik geniet met volle teugen van zo’n wandeling. Ik loop soms helemaal alleen en dan weer tussen rijen toeristen, ik hoor allerlei talen, veel Nederlands ook deze dagen.

Foto: een handvol schelpen 

Thuis is waar mijn voeten gaan

De stukken waar ik bijna alleen ben vind ik het prettigst, hier en daar een Mexicaan die zit te relaxen in de schaduw en verder niets anders dan zon, zee, vogels en ik. De meeste schelpen die ik vandaag vind zijn stukgeslagen op het rif, maar ik vind de kleuren zo mooi. En daarom neem ik weer een handjevol mee naar huis. Gewoon omdat ik het fijn vind iets van het strand in mijn huis te hebben, of omdat ik er soms naar kijk en dan droom ik weg. Verre oorden, nieuwe stranden, nog verder weg dan ik nu al ben.

Ik weet alleen niet zo goed hoe ik ‘verder weg’ moet meten, want ik heb niet echt een beginpunt. ‘Verder weg’, is meestal gekoppeld aan terugkeren aan een thuis. Ik wandel, ik kijk naar eindeloze rijen bedjes met mensen die binnen een week bruin willen worden om dan terug te gaan naar huis. Ik geniet van de natuur en de wetenschap dat ik thuis ben. Mijn thuis is waar mijn voeten gaan.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top