Met de Beatles en Rolling Stones behoren The Hollies tot een van de meest succesvolste bands uit de periode van de British Invasion. De band scoorde in de jaren zestig en de eerste helft van de jaren zeventig de ene hit naar de andere met hun beatmuziek.
In de Muziek Expres, Nederlands grootste popblad van weleer, verscheen in september ’69 een interview met Allan Clarke, de onbetwiste zanger van The Hollies, die daarnaast ook af en toe gitaar en mondharmonica speelde. We gaan terug in de tijd met Clarke en de Muziek Expres, oude foto’s en de sfeer van toen.
‘Imago is niet belangrijk’
Keith Altham was de bofkont die een exclusief interview met Clarke af mocht nemen. De twee hebben het vooral over het imago van de zanger en de groep. Clarke zegt dat helemaal niet belangrijk te vinden. “Onze platen zijn belangrijk. Als die maar goed zijn en inslaan. Een imago interesseert ons niet.” Altham is het daar niet helemaal mee eens, want hij vraagt de zanger of zijn kapsel ook niet een manier is om de aandacht te trekken. “Nee hoor,” zegt Clarke. “Ik presenteer me zoals ik ben. Een imago is een onnatuurlijk bedenksel. Ik zou bijvoorbeeld in hele bizarre kleren kunnen gaan rondlopen, maar dan zou ik mezelf niet zijn.”
Iedere week naar de kapper
Allan Clarke houdt ervan om netjes gekleed te gaan. Hij draagt mooie kleren en heeft een verzorgd kapsel. Hij gaat zelfs iedere week naar de kapper, omdat hij vindt dat het netjes moet zitten. Het bedrag dat hij daar wekelijks voor moest neertellen, was toen trouwens nog wel behoorlijk, want de zanger vertelt: “Het kost me wel iedere keer vier pond, maar ik voel me er een stuk beter door. Omdat ik er altijd netjes en schoon uitzie, respecteren de mensen me meer.”
‘Wees jezelf’
Hoe zien de mensen Clarke? Als een fuifnummer? Degene die altijd dronken is? “Die tijd heb ik gehad.” Volgens de zanger is dat een periode die iedere jongen in zijn leven doormaakt. “Het is iets waar je doorheen moet en ik ben er nu doorheen.”
Hoe zit het dan met de invloed die sommige mensen op je hebben? Clarke is van mening dat er altijd mensen zijn die proberen je voor te schrijven wat je wel en niet moet doen. Ze vertellen waar je naar toe moet gaan, wat je moet eten, drinken of dragen. Daar moet je je volgens hem niet door laten beïnvloeden. “Wees jezelf en je zult zien dat alles goed gaat.”
Tot slot vraagt Altham of er iemand in de popbusiness is die hij speciaal bewondert. Dat weet hij zo een twee drie niet. “Ik heb zoveel mensen leren kennen en ontmoet.” Wat hij wel zeker weet is dat hij door niemand is beïnvloed. “Ik ben volkomen gelukkig zoals ik ben.” Daar sluit hij het interview mee af. Destijds was de zanger 27 jaar. Nog heel erg jong. Natuurlijk was hij toen al beïnvloed door bepaalde mensen. Daar is hij zich later vast en zeker wel bewust van geworden.
Succes in seventies voorbij
Het succes van The Hollies was in de tweede helft van de jaren zeventig voorbij. Ze maakten nog wel kwalitatief goede albums, maar de singles haalden niet meer de top van de hitparades. Op tournee hadden ze meer succes. In 1993 maakte Clarke zijn laatste opname met The Hollies, The Woman I Love. Alleen in het Verenigd Koninkrijk behaalde dat nummer de 42e plaats van de hitparade. In het buitenland bleef succes uit.
Clarke’s kenmerkende stem blijft
Helaas begon de stem van Clarke sporen van slijtage te vertonen. Soms was het tijdens concerten zo erg dat er niets meer van zijn karakteristieke geluid overbleef. Toen ook nog eens zijn vrouw Jennifer te maken kreeg met een ernstige ziekte, besloot Clarke om in 1999 te stoppen. The Hollies gingen zonder hem verder. Met zanger Carl Wayne en na zijn dood in 2004, met zanger Peter Howarth. Beiden hebben bij de fans nooit de stem van Clarke kunnen doen vergeten.
Bron en foto’s: Wikimedia & Muziek Expres, nummer 165, september ’69
