Gastschrijver René Janson stond vaker in de rij voor een prik

René Janson (80) werkte jarenlangs als verslaggever en redacteur voor radio Soest. Hij maakte vooral lokale reportages. Inmiddels schrijft hij regelmatig over persoonlijke ervaringen en maatschappelijke thema’s die hem raken. Ook voor 50plusinnederland.

Gastschrijver René Janson

Over corona, polio, tbc en griep

De jaarlijkse griepprik komt er weer aan. Op 11 oktober was de officiële startdag. Het doet René Janson terugdenken aan andere prikmomenten uit z’n leven. Sommige zonder en sommige met enige opschudding.

Onlangs kreeg ik een lijstje onder ogen van verkeersomleidingen in Amsterdam in verband met demonstraties in onze hoofdstad. Een aantal daarvan betrof steeds het protest tegen het vaccineren tegen het coronavirus. Wel 180 ‘organisaties’ waren de laatste keer naar de Dam gekomen om hun mening kracht bij te zetten. Volgens officiële tellers kwamen toen  wel 25.000 mensen bij elkaar. Hun motief? Heel verschillend. Medische redenen om het niet te doen tot en met vrijheidsberoving door de regering. De verantwoordelijke bewindslieden moesten het ontgelden. Zelfs een galg voor minister de Jonge werd meegedragen. Elke keer moesten het gemeentebestuur en politie straten en pleinen afzetten en het verkeer omleiden om de demonstraties mogelijk te maken, want demonstreren is een recht in onze democratie. Tot zover even de huidige stand van zaken, waarbij ik aanteken dat het waarschijnlijk niet de laatste demonstraties geweest zullen zijn.

In het voorjaar ben ik tweemaal geprikt met het Pfizer-vaccin. Gehoor gevend aan de oproep stapte ik verheugd in mijn auto. Ik zou immuun worden tegen het coronavirus en daarmee een stuk vrijheid terugkrijgen! Ik dacht aan mijn lagere schooltijd, toen je in een lange rij bij de GGD een prik kwam halen en er zich hele drama’s voltrokken, van het elkaar angst inboezemen vanwege de ‘onvoorstelbare pijn’, die zo’n prik teweeg zou brengen tot de opscheppers, die angst voor zo’n prik typisch iets vonden voor meisjes. Ondertussen heeft iedereen in zijn leven al talloze keren een prik gehad, vanaf zijn geboorte tot nu toe. Angst voor zo’n ingreep is, althans bij mij, volkomen verdwenen. Ook als er nu een derde prik zou worden aanbevolen voor mensen, die het nodig hebben wegens afnemende immuniteit. Ook dat zou voor mij (als ik daarvoor in aanmerking zou komen) geen enkel probleem opleveren. Waarom protesteren dan toch zoveel mensen tegen dat prikken? Ik kan er met mijn pet niet bij.

Uiteindelijk is de boel gesust met een suikerklontje

Ik kan me nog herinneren dat er destijds een uitbraak van polio was in de Bijbelbelt rondom de plaatsen Ochten en Kesteren. Ouders weigerden toen categorisch hun kinderen te laten inenten, ook al betekende dat, dat hun kinderen daar mogelijk ernstige gevolgen van zouden ondervinden. Een storm van kritiek stak in het hele land op. Mensen uitten hun mening in kranten, tijdschriften op radio en tv. Uiteindelijk is de boel gesust door het vaccin in een suikerklontje te laten oplossen en deze de kinderen toe te dienen. Het compromis hielp en sindsdien worden ook deze kinderen ingeënt.

Als onderwijzer moest ik me laten inenten tegen tbc

Een ander voorbeeld uit het verleden komt uit de tijd, dat ik als jonge onderwijzer voor de klas stond. Vastgesteld moest worden dat ik geen tbc onder de leden had, een voor die tijd nog steeds besmettelijke ziekte. Daartegen moest ik worden ingeënt en jaarlijks werd bij controle een mantoux-reactie op mijn arm aangebracht. Als die kras, aangebracht met een scherp naaldje met het tbc-virus, een bepaalde reactie opleverde werd deze nagemeten met een liniaaltje. Was de lengte van mijn reactie langer dan een bepaalde maat, dan betekende dat, dat ik antistoffen in mijn bloed had en bij overschrijding van het aantal centimeters ik tbc zou kunnen hebben. Een daaropvolgende röntgenfoto moest dan uitsluitsel brengen. Voldeed je niet aan deze maatregelen, dan kwam je domweg de school niet in. Wie protesteerde er toen tegen? Niemand! Was dat uitsluiting van bepaalde bevolkingsgroepen? Niemand, die daar zo over dacht. Waarom dan toch zoveel protest tegenwoordig? Zelfs binnen één gezin lopen de meningen soms stevig uiteen! Als ik goed geluisterd heb, draait het, ondanks de vele verschillende meningen en achtergronden, maar om één ding: zelfbeschikking. Ik bepaal wat er met mij gebeurt. Op zich is dat een goede zaak, maar om dit te verheffen tot de enige beweegreden met voorbijzien aan de noodzaak ook omwille van de samenleving je steentje bij te dragen (om maar te zwijgen over je eigen gezondheid) gaat mij te ver.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Goed, ik stapte dus in mijn auto om naar de priklocatie te rijden. Een ploegje verkeersleiders wees me, waar ik de auto mocht neerzetten. Op een ruim terrein stond hier en daar een auto, dus ruimte genoeg. Dat bevreemdde me wel. ik had verwacht in een lange rij aan te sluiten, maar niets daarvan. Vervolgens liep ik naar de ingang. Daar werd ik opgewacht door een begeleidster. Een mevrouw was voor me, dus met mondkapje op even wachten. Daarna liep ik de route naar de grote ruimte, netjes aangegeven door ronde plakkaten op de vloer. Door een plastic gordijn stond ik plots in een immens grote tent met talloze hokjes. Ik werd alweer opgevangen door een begeleider, die me deed plaatsnemen bij hokje 10. Wachtend op mijn beurt keek ik eens rond en zag, dat veruit de meeste hokjes onbezet waren, Slechts drie waren er open, waarin een dame zat, die je papieren moest controleren, die je van tevoren thuis had moeten invullen. Al gauw was ik aan de beurt, moest het papier voor het plastic raam houden, terwijl de hokjesdame las, wat ik had ingevuld. Daarna liep ze naar een hokje erachter, waar de prikdame zat, die me enthousiast verwelkomde, wachtte tot ik mijn bovenarm had bloot gemaakt en trefzeker de naald in mijn lijf zette. Ik moet zeggen: ze deed het met klasse. Hoewel ze het wondje niet meer terugvond, deed ze toch maar ergens in de buurt ervan een pleistertje op mijn arm. Daar kwam alweer een begeleider van het Rode Kruis aan, die me begeleidde naar een stoel, waarop ik een kwartier lang mocht rondkijken. “Houdt u zelf de tijd bij, meneer”, vroeg hij en weg was hij. Aanvankelijk zat tegenover mij nog een man, later kwam daar nog een vrouw bij. Dat was alle drukte. Toen ik naar buiten liep stond bij de uitgang weer een ploegje uitgeleiders, die me een verder een prettige dag toewenste.  Zoals u kunt horen mankeerde het aan de organisatie helemaal niets. alles verliep vlot en vriendelijk, maar je vraagt je toch iets af. Waarom wordt slechts een handjevol mensen opgeroepen? Waarom staan daar ploegjes mensen voor de organisatie te wachten, die kennelijk erg weinig te doen hadden? Waarom krijg je van andere mensen te horen, dat jij kennelijk een van de weinigen bent, die nu al geprikt is. En als je dan afgelopen dinsdag hoort van Rutte en de Jonge, dat het aantal besmettingen alleen maar kan worden gedrukt door inentingen zo snel mogelijk te laten toenemen, dan vraag je toch af. Is het aanhouden van bureaucratie rond de inentingen de remmende factor of zit er iets anders achter. Tijdens die persconferentie stelde een verslaggeefster van RTL de vraag, waarom er zoveel vaccinatie op de plank blijft liggen. Ik dacht, dat die ampullen in een vrieskist met – 70 graden moesten worden bewaard, maar dat terzijde. Antwoord van minister de Jonge: ja, dat is om de continuïteit te garanderen, dat de vaccinatie kan doorgaan! He, denk ik dan, voor de handjevol mensen, dat telkens ingeënt wordt? Ook de verslaggeefster vond het vreemd. Zij constateerde in de stad Utrecht op de priklocatie precies hetzelfde als ik in Amersfoort en vroeg door, maar de minister wist niets beters te antwoorden. Ik denk, dat er wat anders achter zit en dan denk ik aan Israël en het Verenigd Koninkrijk. In beide landen zijn grote aantallen mensen ingeënt, Israël is zelfs koploper in de wereld. Daar had Netanjahu een verkiezingssukses nodig om zoveel mogelijk stemmen te werven. Helaas voor hem, heeft het gezien de uitslagen niet veel geholpen, maar Israel heeft wel een forse prijs betaald om met voorrang vaccins geleverd te krijgen. Het gaat dus gewoon om geld. Wie het meest betaalt, krijgt voorrang. Voor die farmaceutische bedrijven is dat het enige, dat telt. In het Verenigd Koninkrijk kon minister president Boris Johnson tegen het Britse bedrijf zeggen, dat alle vaccins in zijn land bleven tegen forse betaling natuurlijk. Op die manier konden vele miljoenen Britten worden ingeënt, terwijl wij het nakijken hadden. Alweer gaat het om geld. Terwijl ik dit schrijf, komt de EUmet uitvoerbeperkingen voor vaccins tegen corona. Wel erg laat dus. En nu maar hopen, dat zogenaamde stremmingen in de productie van de vaccins zo weinig mogelijk voorkomen en niet nog meer landen flink de portemonnee trekken om met voorrang behandeld te worden.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top