BLOG – Pensioen. Geen idee. Toen ik jong was hield ik mij daar niet mee bezig. Mijn ouders hoorde ik er wel eens over. Wat ik een leuk woord vond, was ‘pensioengat’. Visueel ingesteld als ik ben, ging mijn fantasie met mij op de loop. Je kon er in vallen en dan was het hommeles.
Een zeilboot om de wereld mee over te zeilen
Bij mijn eerste baan hoorde ik over pensioenopbouw. Als ik 65 zou worden dan zou ik een bedrag hebben opgebouwd om van te kunnen leven. Meer dan dat volgens de reclame op de televisie van verschillende pensioenmaatschappijen. Er hoorde ook een heerlijk gevoel bij.
Wat een vooruitzichten: een zeilboot om de wereld mee over te zeilen. Een huis in het buitenland met een zwembad. Een cruise maken en genieten met je man van ondergaande zon in een prachtige setting. Zo te zien kwam het helemaal goed. Ik kon bijna niet wachten. Nou eerst die man nog.
Ik werkte gewoon lekker door. In die tijd kon je nog van de ene baan naar de andere. Gewoon even naar een uitzendbureau en dan weer je cv aanvullen met de volgende baan. Ook maar eens even een taalcursus en een nieuwe opleiding starten. Misschien kreeg je dan die leukere baan en kon je in dat nieuwe werkveld weer meer pensioen opbouwen.
Jij krijgt een pensioengat
En ja toen kwam die man dan toch. Verliefd en trouwen en het eerste kind diende zich aan. Omdat ik graag bij mijn kind wilde zijn en genieten van dat meiske ging ik er een jaar tussenuit. Haar vader had een goede baan en ik kon dat gewoon doen. Toén werd ik bestraffend toegesproken in de wandelgangen. Jij krijgt een pensioengat.
Moeilijk draaiend keek ik voor de spiegel naar waar zich dat dan zou bevinden. Er was dus iets ergs aan de hand. Maar ja, het zou wel los lopen. Immers er was altijd nog een AOW. Staatspensioen. Van papa gehoord. We zaten er warmpjes bij en het kwam wel goed.
Dit meisje hield geen rekening met scheidingen enzo. Het liep allemaal anders. Stukje pensioen mee voor later. Peanuts. Vanaf mijn 65ste zou dat dan vrij komen. Ach, ik kon het ook afkopen. (kopen, met wat? Had geen cent te makken) Ik dacht, ik leef nu dus wat boeit mij mijn oude dagvoorziening.
Een huis huren en voor de leeuwen
Het manco in die tijd was dat er zo weinig aandacht werd besteed aan dit soort algemene ontwikkeling in de media, dat je geen idee had. Dus na scheiden en met afkoop en pensioengat en een uitzendbaan, een huis huren en voor de leeuwen. Ging eigen lijk best ok.
Nieuw diploma erbij, betere baan en verder pensioen opbouwen. Verhuizen en nieuwe relatie en doorleven. Genieten, gelukkig zijn en een papierhandel met vijf verschillende fondsen. Allemaal verschillende banen en voorwaarden. Keuzes en streng kijkende tussenpersonen. Pensioen leek ineens iets heel engs.
Inmiddels veel meer geleerd over pensioen. Het is geen rozengeur meer en ineens wordt de leeftijd ook opgetrokken. Weer twee jaar later een zeilboot kopen. Mooi dom.
Als ik dan nog maar overstag kan met die ouwe botten.
Lekker met mijn 67-jarige pensioengat op een houten stoeltje
Misschien toch maar een cruise dan. Mij lekker laten verwennen. Gewapend met zelfbruiner en geverfde haren. De doorsnee pensionada die jong wil blijven. Nou toch maar niet.
Zoals het er nu voor staat, na het nogmaals afkopen van een stukje pensioen want een meid wil ook wel eens wat, wordt het dus met de boot naar Vlieland en in een tentje in de duinen. Lekker met mijn 67-jarige pensioengat op een houten stoeltje zitten en naar de ondergaande zon kijken met mijn grote liefde. Wat kan ik mij nog meer wensen. Liefde overwint alles. Zelfs pensioengerommel.
