Drie schroefjes over

Ik maak een rondje door mijn huis en tel twintig grote. Zo is daar de Kallax, de Espevär, de Asarum, de Tobias, de Brimnes en de Micke. Voor de Billy ben ik nooit overstag gegaan, dat ging me toch net iets te ver blijkbaar. Toegegeven, erg hyggelig zijn ze niet. Maar voor een alleenstaande moeder met twee kinderen wel heel praktisch en betaalbaar. En als je het combineert met genoeg persoonlijke dingen en meubelen met een wat warmer uitstraling, is er wat mij betreft niks mis mee.
Voor wie het kwartje nog niet is gevallen, ik heb het over Ikea aankopen. Aan het tellen van de kleine dingetjes begin ik niet, want dan moet de rekenmachine erbij. Vooral van het vrolijke, enorm stevige, niet kapot te krijgen cadeaupapier ben ik fan. Want dat scheurt bij mij altijd wel ergens op een hoekje als het van een ander merk is. En ondanks dat je weet dat het in twee seconden is uitgepakt en aan stukken gescheurd, irriteert het toch.

Het lijkt een koekblik, maar je wilt niet weten wat we er al in hebben vervoerd

Het is een beetje een raar fenomeen, de Ikea. Veel mensen houden ervan, maar er hangt ook een beetje iets omheen van ‘sfeerloos en het staat al bij iedereen’. Toen ik net alleen was en van mijn huis wat meer mijn plek probeerde te maken, postte ik een keer een foto op facebook van mijn nieuwe bank, die ik bij een gewone meubelzaak had gekocht. Maar op de foto waren een paar Ikea items te zien en dat was voor een vriend van een vriend aanleiding om mijn interieur ongevraagd volledig af te kraken en inspiratieloos te noemen. Zijn weerzin tegen het Zweedse bedrijf was blijkbaar zo groot dat hij daarmee deze enorme hufterigheid kon verantwoorden, want we kenden elkaar niet eens. Helemaal onomstreden is het bedrijf ook niet. Aantijgingen van kinderarbeid en te weinig duurzaam en een aantal bommeldingen hebben het imago in de loop der jaren de nodige schade toegebracht. Maar zolang Groningse studenten er nog voor een prikje kunnen ontbijten, je je kinderen in de ballenbak kwijt kunt en de Zweedse gehaktballetjes en de hotdogs zo lekker blijven, verwacht ik dat het geel-blauwe logo nog wel een tijdje zichtbaar zal zijn in Nederland.

We kunnen dus voorlopig nog wel even met onze altijd te kleine auto naar de dichtstbijzijnde vestiging blijven rijden en daarna thuis komen met veel te veel spullen. Ik moet trouwens zeggen dat mijn Citroen C3 daarvoor de perfecte auto is. Het lijkt een koekblik, maar je wilt niet weten wat we er al in hebben vervoerd. Dat je dan vervolgens ingeklemd tussen kartonnen dozen, onmogelijk gevormde meubelstukken en door de auto bewegende losse spullen op een stukje achterbank van dertig centimeter breed moet zitten, hoort erbij. Het moment dat de klep en deuren dicht kunnen, daar doe je het voor. Toen we afgelopen zomer terugkwamen van onze vakantie in Denemarken, kregen we pech met de auto en werden we door een sleepbedrijf in Hoogkerk opgehaald om daar onze vakantiespullen over te laden in een vervangende auto. Vlak na ons kwamen een moeder en een dochter binnen. Hun leaseauto had het begeven. Toen bleek dat ze net bij de Ikea vandaan kwamen, dat de hele auto stampvol zat en ze waarschijnlijk een uur gepuzzeld hadden hoe ze alles mee konden krijgen, was ik acuut mijn eigen ergernis over onze situatie vergeten. Want de dames moesten het hele inpakritueel weer overdoen én alles eerst ook nog uit de defecte auto halen. Leedvermaak is soms enorm helend.

In het artikel wordt het ‘een mijnenveld van emotionele triggers’ genoemd

Na zo’n volgepakt ritje, is bij thuiskomst de volgende stap het in elkaar zetten van al die Ikea meubelen. Vele huwelijken schijnen er op stuk te lopen. Op Lindanieuws stuit ik op een artikel waarin psychologen, gedragsdeskundigen en familietherapeuten uitleggen waarom het samen monteren van een kast een relationele nachtmerrie is. Zelf ben ik er redelijk bedreven in en ik heb er ook genoeg geduld voor. Met mijn lief samen iets in elkaar zetten valt bij mij onder de noemer ‘gezellig’, maar in het artikel wordt het ‘een mijnenveld van emotionele triggers’ genoemd. Het gaat over vertrouwen, de ander dom en onhandig vinden en de vraag wie de schroevendraaier mag hanteren. Misschien is het een optie om alle stellen voordat ze een relatie beginnen, samen de Billy in elkaar te laten zetten. Dan weet je dan al hoe de zaken er voor staan en kun je toekomstig leed voorkomen.
Ik red me er prima mee, maar ik heb wel regelmatig overgebleven onderdelen. Ik schuif het af op de vermoeidheid of laksheid van medewerkers die de schroefjes moeten tellen en verpakken. Er is nog nooit iets ingestort. Loesje (van de posters) heeft de symboliek van de diepere laag van Ikea in onze maatschappij ooit mooi geformuleerd: ‘Heb ik eindelijk de zin van het leven in elkaar gepuzzeld, zijn er nog drie schroefjes over’.

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top